Akbabalar hayvanların etinden çok kemiklerini tercih ederler. Bu kemiklerde ilik bulunur ve ilik besin bakımından oldukça zengindir. Akbabaların bu kemiği kırıp içindeki iliği alabilmek için bir kırma aletleri yoktur. Fakat bu problemi başka türlü hallederler.
Bir kemiği alır ve çıplak bir kayanın tepesine havalanırlar. Sonra kemiği aşağı bırakırlar. Bu işlemi kemik ikiye ayrılıncaya kadar en az 50 kere tekrarlarlar. Sonra da bu kemik parçasını alıp yutarlar. Akbabaların midesindeki sindirim asitleri öylesine güçlüdür ki kemiğin bir ucu daha akbabanın ağzındayken, midesine giden kısım sindirilmiştir bile...
Bu kuşlar için faydalı olan besinlerin bulunması, bunların yenilecek şekle getirilmesi ve son olarak da sindirilmesindeki bu detaylar, Allah'ın üstün yaratışının tek bir canlıdaki tecellilerinin bir kısmını göstermektedir.
Bir kemiği alır ve çıplak bir kayanın tepesine havalanırlar. Sonra kemiği aşağı bırakırlar. Bu işlemi kemik ikiye ayrılıncaya kadar en az 50 kere tekrarlarlar. Sonra da bu kemik parçasını alıp yutarlar. Akbabaların midesindeki sindirim asitleri öylesine güçlüdür ki kemiğin bir ucu daha akbabanın ağzındayken, midesine giden kısım sindirilmiştir bile...
Bu kuşlar için faydalı olan besinlerin bulunması, bunların yenilecek şekle getirilmesi ve son olarak da sindirilmesindeki bu detaylar, Allah'ın üstün yaratışının tek bir canlıdaki tecellilerinin bir kısmını göstermektedir.
0 yorum:
Yorum Gönder