Köpekler, insaninkine benzer bir tat alma duyusuna sahiptir. tad alirken sahip olduklari büyük, kasiksi dili kullanirlar. Dillerinde varolan reseptörler sayesinde tad alma duyulari oldukça güçlüdür. Örnek vermek gerekirse farkli su kaynaklarindaki tad farkliliklarini rahatlikla ayirt edebilirler.
Bu duyu alinan gidanin tadiyla kokusunun bilesimidir. Tat duyusu, dil yüzeyinde bulunan ve papilla adi verilen alicilar tarafindan algilanip, sinirler yoluyla beyne iletilir.
Köpekte, sekere duyarli olan ve bazi amino asitlerden de kuvvetli sekilde etkilenebilen tat alicilarinin sayisi, diger alicilardan daha fazladir. Bu aminoasitlerin çogu, bu alicilarda seker tadi uyandirdigindan tatli aminoasit adini alir. (L-sistein, L-pirolin, L-lizin ve L-löysin) Bu maddelerin çogu insana aci gelir. Köpekler, bu grup maddelerden olan L-triptofani sevmez. Kedilerle köpekler arasindaki en önemli farklardan biri olan, sekerli gidalarin sevilip sevilmeme nedeni de bu alicilar arasindaki farkliliklardir.
Köpekte sekerden sonra en fazla, asitlere duyarli alicilar vardir. Bu alicilar, fosforik asit, karboksilli asitler, nükleotid trifosfatlar ve histidin gibi maddelerin yani sira L-taurin ve L-sistein gibi aminoasitler tarafindan uyarilir, inosin monofosfat ile de inhibe olurlar. Kediye kiyasla daha fazla omnivor (hem otçul hem etçil) olan köpek, seker ve meyve gibi yüksek enerjili gıdaları yeme avantajina sahiptir.
0 yorum:
Yorum Gönder